Αγαπημένοι αναγνώστες,
το παρακάτω κείμενο εκφράζει την προσωπική μου άποψη, η οποία μπορεί να είναι αποδεκτή από κάποιους, μπορεί όμως και να απορρίπτεται από πολλούς.
Για την ελληνική Βιέννη έχουν γραφτεί κάποια πολύ ωραία κείμενα όπως είναι το άρθρο
όπου γίνεται αναφορά στην ελληνική συνοικία και σε ανθρώπους όπως ο Νικόλαος Δούμπας που το έργο τους έχουν μείνει στην ιστορία.
Ποια όμως είναι η ελληνική Βιέννη τώρα;
Στη Βιέννη ζουν περίπου 5000-6000 Έλληνες…ίσως τα τελευταία χρόνια ο αριθμός αυτός να έχει αυξηθεί και σιγά σιγά να συνεχίζει να μεγαλώνει.. Βέβαια ο αριθμός αυτός αποτελεί στη Βιέννη μια πολύ μικρή μειονότητα σε σύγκριση με άλλους ξένους κατοίκους όπως οι Σέρβοι, οι Βούλγαροι, οι Τούρκοι κ.α.
Όπως έχει αναφερθεί σε μια από τις εκπομπές μου, δεν υπάρχει κάποια οργανωμένη υπηρεσία, η οποία να στηρίζει τους Έλληνες εδώ σε θέματα εγκατάστασης και δικαίων, ακριβώς λόγω του περιορισμένου αριθμού τους. Εάν κοιτάξετε κάποιες από τις επίσημες σελίδες της πόλης Βιέννης όπως είναι η https://www.wien.gv.at/ θα δείτε ότι εκτός από κείμενα στη γερμανική γλώσσα υπάρχουν πληροφορίες σε 3 ξένες γλώσσες (αγγλικά, σέρβικα και τούρκικα).
Στη Βιέννη δρουν σχεδόν πάνω από 50 χρόνια κάποιοι ελληνικοί σύλλογοι. Σύμφωνα με την επίσημη λίστα του ΣΕΦΕΒ (Σύλλογος Ελλήνων Φοιτητών και Επιστημόνων) από τον Δεκέμβριο του 2019, συνολικά στη Βιέννη είναι 13 σύλλογοι.
Ο κάθε σύλλογος εκφράζει κάποιες ιδέες και κάποια „πιστεύω“. Για τις ιδέες αυτές και τα „πιστεύω“ αγωνίζεται συλλογικά.
Αναμφισβήτητα ο ΣΕΦΕΒ έχει παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στην ελληνική κοινότητα με όλες τις δραστηριότητες όλων αυτών των 50 χρόνων ίδρυσης του. Το έργο του το συνεχίζει μέχρι σήμερα με την ενημέρωση νεοαφιχθέντων και με διάφορες εκδηλώσεις στην προσπάθεια για την ομαλή εγκατάσταση των καινούριων στην πόλη και στην προσπάθεια επιδίωξης του γενικού καλού των μελών και φίλων του.
Το 1993 με πρωτοβουλία του κ. Ζήκου ιδρύεται ο μεταξύ μας λεγόμενος – ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ Σύλλογος. Η επίσημη ονομασία του συλλόγου είναι Διαπολιτιστικός Σύλλογος „Μακεδονία“ στην Αυστρία. Πολλές φορές όμως έχει ακουσθεί και ως ο „Σύλλογος του Ζήκου“. Στόχος του συλλόγου ήταν η ενημέρωση της κοινής γνώμης και η υπεράσπιση των ελληνικών θέσεων. Επιπλέον, οι πρωτοβουλίες και οι εκδηλώσεις του στοχεύουν στη διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς και την μετάδοση της στις επόμενες γενιές.
Στη διάρκεια της παραμονής μου εδώ στη Βιέννη….έχω φυσικά ακούσει και για κάποιες εκδηλώσεις – κυρίως μουσικές εκδηλώσεις που έχουν οργανωθεί από τον ποντιακό σύλλογο – ο Ξενιτέας. Ωστόσο προσωπικά δεν μπορώ να πω ότι ήταν πολλές τα τελευταία έστω 5-6 χρόνια που ασχολούμαι εγώ προσωπικά με την enimerosi.at. Αν τελικά δεν ενημερώθηκα σωστά, λυπάμαι…
Έχω ακούσει και για άλλους συλλόγους, αλλά δυστυχώς δεν έχω δει τη δράση κανενός τους. Οι σύλλογοι αυτοί παραμένουν για μένα μόνο σύλλογοι στα χαρτιά… Δεν αμφιβάλλω ότι όλοι κάποτε με το έργο τους συνεισφέρανε στην ελληνική κοινότητα…απλώς αναρωτιέται που είναι τώρα και τι θα ακολουθήσει…
Φυσικά στη λίστα που εκδόθηκε από τον ΣΕΦΕΒ…θα βρείτε πάνω πάνω και την Ομοσπονδία Ελληνικών Συλλόγων Αυστρίας (ΟΕΣΑ), που δυστυχώς δεν έχει δική της ιστοσελίδα, παρόλο που κατά τη γνώμη μου εν έτος 2020 θα έπρεπε να έχει…Ο ρόλος της ΟΕΣΑ μου είναι δυστυχώς επίσης άγνωστος…έχω ακούσει καλές και κακές ιστορίες γιαυτήν και δεν θα ήθελα να κρίνω…εγώ απλώς γράφω την άποψη μου.
Από το Νοέμβριο του 2018 υπάρχει στη Βιέννη το τμήμα ΑΗΕPA „Νικόλαος Δούμπας“ το οποίο επίσης βρίσκεται στη λίστα με τους συλλόγους παρόλο που το ίδιο πολλές φορές δήλωσε ότι δεν είναι σύλλογος αλλά επρόκειτο για μια αδελφότητα που προσφέρει στον Ελληνισμό. Μια είναι σύλλογος …μια είναι αδελφότητα….δεν μπορώ να καταλάβω τι ακριβώς είναι αυτό το τμήμα…ούτε μπορώ να δω τι προσφέρει στον Ελληνισμό εδώ. Παρακολουθώ από μακριά και στο συγκεκριμένο θέμα θα κρατήσω την άποψη μου για μένα. Ας το ψάξει και ας σκεφτεί ο καθένας για τον εαυτό του.
H ελληνική εκκλησία έχει και αυτή συνεισφέρει στην ελληνική κοινότητα. Σε αυτήν βρίσκεται και λειτουργεί ακόμα το ελληνικό σχολείο! Χάρη στο ελληνικό σχολείο, πολλά ελληνόπουλα συνεχίζουν να μαθαίνουν την ελληνική γλώσσα, παρόλο που πηγαίνουν σε αυστριακά σχολεία. Επίσης μου αρέσει η χορωδία για τα παιδιά αυτά.
Εγώ διοργανώνω 2 φορές το χρόνο εκδηλώσεις ενημερωτικές που τις θεωρώ πολυ βοηθητικές για όλους όσους δεν ξέρουν τι τους περιμένει στη Βιέννη και για όλους όσους θέλουν να γνωρίσουν κάποιους Έλληνες εδώ..Δυστυχώς ακόμα ούτε η εκκλησία (παρά τις προσκλήσεις μου) ούτε κάποιοι από τους „συλλόγους στα χαρτιά“ παραβρέθηκαν σε αυτές τις εκδηλώσεις. Ευτυχώς όμως πάντα σε οποιαδήποτε εκδήλωση που έκανα βρέθηκαν κάποιοι άνθρωποι που μοιράστηκαν τις γνώσεις και τις εμπειρίες τους με τους νεοαφιχθέντες και με τους υπόλοιπους που συμμετείχαν στην εκδήλωση.
